Lekcja 1: Pięciolinia, nazwy nut, klucz wiolinowy - film z polskimi napisami

W lekcji o wartościach nut omówiliśmy całe nuty, półnuty, ćwierćnuty ówsemki, szesnastki, czasem z kropkami, różne wartości nut. Umieścimy je na pięciolinii, by mogły wyrazić wysokość dźwięku. Wysokość dźwięku zależy od częstotliwości drgań, ilości drgań na sekundę, wytworzonych przez źródło dźwięku. Źródłem jest instrument muzyczny lub jego element. Ilość drgań w danym czasie określa wysokość dźwięku. Im są szybsze, im więcej drgań na sekundę, tym wyższy jest dźwięk. Im są wolniejsze, im niższa częstotliwość, tym dźwięk jest niższy. Zaczniemy od pięciolinii, która składa się z pięciu równoległych linii. Nuty możemy umieścić na każdej z nich lub w polach pomiędzy nimi, także nad lub pod pięciolinią. Użyjmy całej nuty. Teraz dodamy kolejny element określający wysokość. To jest klucz. Jest wiele kluczy, ale tu zajmiemy się kluczem wiolinowym. Każda nuta w kluczu wiolinowym ma swoja nazwę, odpowiadającą jednej z liter alfabetu, A, H, C, D, E, F, G. Tych siedem nazw powtarza się w nieskończoność. Na pięciolinii w kluczu wiolinowym, A znajduje się na drugim polu. Wyżej, na trzeciej linii, znajduje się nuta H, w trzecim polu C, na czwartej linii D, w czwartym polu E, na piatej linii F i nad pięciolinią G. Teraz możemy zobaczyć następstwo nut od A do G w kluczu wiolinowym. Kiedy umieścimy nutę poniżej drugiego pola, gdzie znajduje się A, na drugiej linii, to będzie G. Mamy zatem A, H, C, D, E, F, G. Kiedy idziemy w dół, odwracamy ten porządek. Na drugiej linii jest G, na pierwszym polu jest F, na najniższej linii jest E i pod pięciolinią D. Kiedy nuty pną się po pieciolinii, dźwięk staje się wyższy, kiedy nuty idą w dół, dźwięk się obniża. Dotyczy to wszystkich tradycyjnych zapisów muzycznych. Klucz wiolinowy jest czasem nazywany kluczem G, ponieważ umieszczony jest na drugiej linii i wyznacza G. Bywa nazywany też kluczem skrzypcowym. Używa się go dla głosów i instrumentów wysokotonowych: sopranu i instrumentów takich jak flet, obój, klarnet trąbka, róg, skrzypce i wyższy zakres dźwięków fortepianu często grany prawą ręką.